German New Medicine
Existence Conflict related to Existence Money aka Existence Value

GNM Existence Conflict related to the insights from Existence Value
(Scroll down on this page for Vlog Snippet)
GNM Existence Conflict related to the insights from Existence Value
(Scroll down on this page for Vlog Snippet)



German New Medicine ® (GNM)
Het nieuwe medische paradigma
The new medical paradigm
Scroll for insights about German New Medicine down this page. There is information available in both English and Dutch. There are free youtubes with insights and there are free e-books as well.

© Door Caroline Markolin, Ph.D., Vancouver, Canada

Scroll voor inzichten vanuit German New Medicine naar beneden op deze pagina.

Hieronder relateer ik de inzichten vanuit German New Medicine aan de inzichten vanuit 'vrij en onbelast(end) samen leven, Bestaansgeld aka Bestaanswaarde'.


German New Medicine | Existence Conflict related to Existence Money aka Existence Value
In this Vlog Snippet I talk from the insights of German New Medicine and Existence Money aka Existence Value and relate them together.
(Nederlandse vertaling onder het stuk)

According to German New Medicine the deepest impact | trigger is the existence conflict. In the reality of the here and now we humans are in a constant existence conflict and existence money aka existence value for all humanity is the answer to this conflict.

I talk about 'Hanging Healing' which means that true healing cann't nor will occur when the conflict is not totally dissolved. In case of an 'Existence Conflict' the conflict is constant and in EVERY human being. Hanging healing phases from the conventional standpoint fall into the category of chronic illnesses. Some of course are more debilitating than others depending on what part of the physiology we are talking about. By hanging we mean that the condition never fully goes through the entire resolution aka healing phase. It just 'hangs' because there are tracks or reminders that keep us in a low level of conflict activity and as a result, the condition never fully heals.

So Collective Healing can NOT occur as long as the robbery of the natural state of abundance goes on: we must STOP the ROBBERY.

Very few people understand how debilitating and hurtful this reality is to the Souls who are genuinely alive, connected to themselves. People who think a Soul like that can fully heal in this reality, the way it is right now, don't understand. It is coping not healing in the reality of the here and now, since it is truly Soul crushing, every moment: and yes this reality is like that for those who are truly awake as a human being.

We can not think ourselves free on all level: we can use coping mechanisms to cope with the reality of the now. But again that is NOT HEALING. The right thinking process is understanding that natural Abundance is robbed from us and that we need to stop the ROBBERY. Right thinking is that there are no economical issues and problems on Earth: we know that they are all caused deliberately. So we need to stop thinking in economical terms: we are the economics of certainty. And you can demand with your 'govt' that you want to receive your existence money: the 'govt' need to facilitate (y)our living togetherness. And realize that all kind of multi level marketing (MLM) businesses try to recruit your with the purpose to make money (out of you). But of course this has nothing to do with the realization that abundance IS.

Link to the article 'Abundance IS and doesn't need to be created nor attracted to you'
Realize that abundance IS but in a robbed state: so we need to stop the robbery.

Link to the playlist 'Perceiving and Living the New Earth'


Control Your Thoughts and You Will Control Your Circumstances
~Melissa Sell
This simply isn't true: we only need to look to the life story of dr. Ryke Hamer (founder of German New Medicine) himself, since he got attacked, abused, imprisoned because of his insights... he lost his license... He simply could not control his circumstances. The circumstances were as they were. What he could do (and most probably did) is changing his perspective relating to the circumstances, but he could not control the circumstances themselves. He could control his thoughts, emotions, and behavior / responses to the circumstances, but still the circumstances were as they were.

What truly happened in the reality of dr. Ryke Hamer's life was that controllers wanted to control his life and living together. And that happens to ALL of us: no one excluded, since we live in a controlled society. Now we can accept that, but that will not transmute society / our living togetherness on Earth. Again related to dr. Ryke Hamer's life: when he would have accepted the demands and conditions of the controllers / establishment (including big pharma) we would not have German New Medicine today. Do you get this?

When we look into the deepest conflict, the existence conflict, there is something else needed then a perspective change in our thinking process. Another perspective is still within the same paradigm: no paradigm shift nor a transmutation occurred. Coming and living from another perspective within your thinking process, cán be essential but it can be coping as well: the latter becomes clear in this video.

How can we as a collective heal the existence conflict?

Your circumstances are as they are. What you can do (and most probably do already) is changing your perspective related to the circumstances, but you can not control the circumstances themselves. You can control your thoughts, emotions, and behavior / responses to the circumstances, but still the circumstances are as they are. What truly happens in this reality is that controllers control your life and living together. And that happens to ALL of us: no one excluded, since we live in a controlled society. Now you can accept that, but that will not transmute society / our living togetherness on Earth. Nor yourself. Again related to dr. Ryke Hamer's life: when he would have accepted the demands and conditions of the controllers / establishment (including big pharma) we would not have German New Medicine today. Of course this was part of his worldview: he enclosed the insights you use today related to your biology. And you exclude toxins, radiation, and accidents because you are aware that you cann't create your reality, because otherwise there would be no need to exclude these circumstances within the GNM perspective.

In other words: of cource changing and controlling our thinking can allow us to change some of the things WHITIN OUR CONTROL if we are lucky enough to have access to tools and means to do so aka money and safety which are available in mainly the Western countries. But how much longer will people in the Western world have access to food that is not completely toxic or have access to a nice cozy home to work on yourself and grow and all of that? Imagine yourself in a living and working place that is completely toxic and in war for example. Where the waters are poisoned like in New Zealand. What can you change by just controlling your thoughts? And what happens when the person next to you is using their mind power to enslave you if the life they want to create for themselves is one of power over and control? What then, do you think that you can protect yourself from that? Many people live in this kind of environment. Do you think your mind is stronger than someone else's?

In fact you live in an enslaved society. You need to pay taxes according the law you live under: controlling your thoughts doesn't change anything in this fact. You have no direct access to a piece of land, her resources, and each other's talents because of the legal rules that are preventing this. Controlling just your thoughts doesn't change anything in this fact. We need to be less arrogant and discern what we can change by controlling our thoughts and what not. We need to become more realistic about the world we live in because this world will not transmute just by controlling our thoughts.

Oh yeah people love to hear they can of course since it demands profound honesty and courage and great inner strength to truly see our reality for what it is so that we eventually are willing to transmute our old beliefs into knowing from the new paradigm, because then we eventually stop creating a false bubble and we eventually start to co create our living togetherness as co creators.

Learn more...?
Or go to my youtube channel...

Google German New Medicine for information about GNM. There are also free e-books available in both English and Dutch.



We humans are meant to flow(er) freely
No being should ever have to learn about themselves through self-harm and self-torture. As creator beings, we love ourselves, and we would never agree to self-sacrifice in the name of inner growth

We are not meant to 'learn' and 'evolve' through pain... We are natural beautiful...

I am not meant to 'learn' and 'evolve' through pain... and I will not put myself through this kind of experience never ever again within the wheel of dualism! I am natural beautiful and I am meant to 'learn' and 'evolve' through joy and playfulness...

And I protect my 'normal living togetherness'. I live the 'New Earth references' for years ALREADY...


Nederlandse tekst
Wat GNM ons leert en hoe bestaansgeld aka bestaanswaarde gerelateerd is aan het opheffen van de diepste trigger ofwel DHS.
Doordat onze directe toegang tot de Aarde, haar middelen, en elkaars talenten geroofd zijn van ons... als gevolg van legale regels en 'wetten' (die weliswaar legaal maar onwettig zijn) die over direct samen leven geplempt zijn... zijn wij als mens als het ware in een voortdurende bestaansconflict-situatie: ons eigen vrije bestaan is van ons geroofd... wij zijn als mens uitgestoten en nooit als mens aangenomen/geaccepteerd.

In de germaanse is dit het diepste conflict van de mens met 'dis-ease' als gevolg... Ik denk dat je zelfs kanker op deze laag kunt begrijpen.

Collectieve Healing kan dus NIET plaatsvinden zolang het roven van de natuurlijke overvloed doorgaat: het is het ROVEN dat moet STOPPEN.

Link naar het artikel 'Existentiële Angst' geschreven in 2010

Link naar het artikel 'Overvloed IS en hoeft niet gecreëerd noch naar ons toegehaald te worden'
Er bestaat bij veel mensen nog steeds veel misvatting met betrekking tot overvloed: alsof je overvloed naar je toe moet halen. Dit artikel legt uit dat dit foutief en levenNemend denken is. We kunnen onszelf niet bevrijden op alle lagen: we kunnen coping mechanismen aanleren, zodat we met de realiteit van het hier en nu leren! omgaan. Maar dat is geen healing. Juist denken is: beseffen dat overvloed natuurlijk IS maar in geroofde staat. De ROOF moet dus stoppen. Juist denken is: beseffen dat er geen economische issues en problemen zijn op Aarde: we weten dat ze opzettelijk veroorzaakt zijn. We moeten dus ook stoppen met het denken in economische termen. Wij zelf zijn de economics of certainty. En je kunt dus bij jouw 'overheid' aangeven dat je jouw bestaansgeld wilt ontvangen: leg het neer waar het hoort. En besef ook dat allerlei MLM-bedrijfjes je willen laten instappen met de bedoeling geld te maken. Maar dit heeft natuurlijk niks te maken met het besef dat overvloed IS.

Link naar de playlist 'Vrij en Onbelast(end) Samen Leven'

Link naar German New Medicine op website 'Het Bewuste Pad', en google levert vele zoekresultaten op
(Let op: video's worden regelmatig van YouTube verwijderd... soms moet je even zoeken en je kunt ook op Vimeo kijken)



Inzichten vanuit German New Medicine en de 5 biologische natuurwetten


Introductie van dr. Ryke Geerd Hamer en de 5 biologische natuurwetten
Op 18 augustus 1978 ontving de arts dr. Ryke Geerd Hamer, die op dat moment als internist werkzaam was op de afdeling oncologie van de universiteitskliniek van München, het schokkende bericht dat zijn zoon Dirk was neergeschoten. Dirk overleed in december 1978. Een paar maanden later werd bij dr. Hamer de diagnose testiscarcinoom gesteld. Omdat hij voor die tijd nooit ernstig ziek geweest was, vermoedde hij onmiddellijk dat de ontwikkeling van zijn kanker direct gerelateerd zou kunnen zijn aan het tragische verlies van zijn zoon.

De dood van Dirk en zijn eigen ervaring met kanker brachten hem ertoe om de persoonlijke geschiedenis van zijn kankerpatiënten te gaan onderzoeken. Al snel merkte hij dat zij allemaal een buitengewoon stressvolle tijd hadden doorgemaakt in de periode voordat de kanker zich ontwikkelde, net als hijzelf. Het waarnemen van een relatie tussen de geest en het lichaam was niet echt verrassend.

Ontelbare studies hebben al aangetoond dat kanker en andere ziektes vaak voorafgegaan worden door een traumatische gebeurtenis. Maar dr. Hamer voerde dit onderzoek een heel belangrijke stap verder door. Hij volgde de hypothese dat alle lichaamsprocessen door de hersenen worden geregeld en aangestuurd en daarom analyseerde hij de hersenscans van zijn patiënten en vergeleek deze met hun medische gegevens.


De vijf biologische natuurwetten
Hamer vat zijn Germaanse Geneeskunde samen in vijf Biologische Natuurwetten. Zij maken het mogelijk alle lichamelijke of geestelijke ziekten en aandoeningen wetenschappelijk te testen. Daardoor komt de oorzaak boven tafel en wordt genezing mogelijk. Hamer stelt dat 80 procent van alle ziekten zonder medicijnen, operaties, ingrijpende behandeling en blijvend letsel tot volledige genezing kunnen komen.

* De eerste biologische wet, de IJzeren Wet van Kanker, stelt dat elke ziekte veroorzaakt wordt door een shock (biologisch conflict) die de betreffende persoon geïsoleerd en onverwachts overvalt. De ziekte uit zich op psychisch, hersen- en orgaanniveau doordat er een noodprogramma optreedt. Het denken wordt dwangmatig, een orgaan verandert en alles stuurt aan op een oplossing van het biologische conflict. De inhoud van het conflict correspondeert met een uniek deel van de hersenen waar er als het ware een relais doorbrandt. Dat is te verifiëren met een CT-scan.
* De tweede biologische natuurwet is de wet van de twee fasen. Na een shock schakelt het lichaam automatisch over naar continu-stress ofwel de koude fase. Lost het conflict op dan treedt de tweede fase in, de genezingsfase ofwel warme fase. Interessant is dat de meeste ‘ziekteverschijnselen’ pas optreden in de tweede fase!
* De derde natuurwet maakt duidelijk waarom er twee verschillende vormen van celtoename zijn: initiële celtoename, weefselvermeerdering als in een tumor, dat wordt aangestuurd door de oude hersenen; celtoename in de genezingsfase is de reparatie van de eerste vorm en is geen tumor maar cel-wederopbouw in de grote hersenen.
* De vierde biologische natuurwet stelt dat de werking van schimmels, tbc, bacterieën (en virussen, als ze bestaan) uitsluitend in de genezingsfase werken en de genezing ondersteunen.
* De vijfde en laatste wet is het belangrijkste. Elke ziekte is onderdeel van een door de evolutionaire ontwikkeling verklaarbare Zinvol Biologisch Speciaalprogramma van de natuur. Elke ziekte heeft een biologische zin!

Lees meer...


An Introduction to the FIVE BIOLOGICAL LAWS
An Introduction to the FIVE BIOLOGICAL LAWS by dr. Caroline Markolin



German New Medicine 101: Introduction to the Five Biological Laws by dr. Melissa Sell


Virus Mania 1-2 by dr. Caroline Markolin






Cause and Natural Healing of Breastcancer
Cause and Natural Healing of Breastcancer by dr. Caroline Markolin

Source Caroline Markolin website


German New Medicine | Breastcancer by dr. Melissa Sell


Interview met Dr. Ryke Geerd Hamer
Dit interview is bedoeld als eerste kennismaking met de Germaanse Geneeskunde van de Duitse arts Dr. Ryke Geerd Hamer. Germaanse Geneeskunde vormt een totaal nieuwe visie (paradigma) op ons gedrag (karakter) en (on-) welbevinden. Hieronder verklaart Dr. Hamer in antwoord op in totaal 28 vragen de basis van zijn fundamentele en revolutionaire ontdekkingen.

Vraag 1
Dr. Hamer, waarom bent u zich gaan bezighouden met kanker en hoe bent u tot uw inzichten gekomen over de samenhang tussen ziel en ziekte?

Antwoord
Tot 1978 heb ik me niet in het bijzonder bezig gehouden met kanker. Ik was internist, had 15 jaar gewerkt in universiteitsklinieken en had 5 jaar als docent studenten opgeleid. Ik was een gewone internist met enkele jaren praktijkervaring. Dat was tot 1978. Toen deed er zich iets vreselijks voor. Een boze Italiaanse prins vuurde een kogel af die onbedoeld mijn zoon Dirk, die in een boot lag te slapen, in de buik raakte. Toen ik dat te horen kreeg, was dat voor mij een shockervaring. Het was een schok die mij geheel onverwacht overrompelde, die mij volkomen uit het lood sloeg, waartegen ik machteloos was en waar ik niet tegen kon ageren. Normale conflicten, problemen of gebeurtenissen komen niet zo hard aan. We hebben namelijk altijd min of meer de gelegenheid om ons erop voor te bereiden. Conflicten waarop we ons niet kunnen voorbereiden en die ons sterk aangrijpen, noemen we biologische conflicten.

En zo werd ik in 1978 ziek ten gevolge van een dergelijk conflict. Een zgn. verliesconflict met teelbalkanker als gevolg. Vóór die tijd was ik nooit ernstig ziek geweest en ik vermoedde dat die teelbalkanker iets te maken had met de dood van mijn zoon.

Vanaf toen had ik, als internist-hoofdarts aan de gynaecologische kankerkliniek van de universiteit van München, drie jaar lang de gelegenheid om bij mijn patiënten te onderzoeken of het mechanisme bij hen op dezelfde manier had gewerkt als bij mij, m.a.w. of zij ook zo’n schokkende conflictbeleving hadden meegemaakt. En inderdaad, zij hadden allemaal, zonder één uitzondering, een schok te verwerken gehad. Vanaf dat moment leden ze aan koude handen, was hun lichaamsgewicht afgenomen, konden ze ’s nachts niet meer slapen. En men kon herleiden dat de kanker vanaf dat moment moest zijn gegroeid.

Dat inzicht ging toen zó tegen elke geneeskundige theorie in, dat ik, zodra ik mijn collega’s over mijn ontdekkingen in kennis stelde, voor de keuze werd gesteld de kliniek onmiddellijk te verlaten of mijn theorie af te zweren.

Vraag 2
Het lijken de middeleeuwen wel. Hoe hebt u gereageerd?

Antwoord
Dat afzweren gaat tegen mijn natuur in, vooral omdat ik zonder tegenargument en tegen beter weten in mijn theorie zou hebben moeten afzweren en dus verkoos ik te vertrekken; ik werd buitengezet. Daardoor onderging ik een volgend biologisch conflict, namelijk een heftige inbreuk op mijn eigenwaarde, die ik me nog goed kan herinneren. Ik vond het immers ongehoord dat ik de kliniek uitgewerkt werd om reden van een goed onderbouwde, nieuwe, wetenschappelijke theorie die onweerlegbaar was. Dat had ik voordien niet voor mogelijk gehouden. Het was zeer dramatisch. Ik kon op de laatste dag voor mijn vertrek de 200e patiënt onderzoeken en kwam op die laatste dag tot de ERK (Eisene Regel des Krebs, de IJzeren Wet van Kanker).

Vraag 3
Kunt u in het kort en in algemene bewoordingen zeggen wat de belangrijkste criteria zijn van de ERK?

Antwoord
De ERK is een biologische wet. Er zijn drie criteria. Het eerste criterium luidt: Elke kanker of daarmee vergelijkbare ziekte ontstaat als gevolg van een DHS. Een DHS is een zeer zware, acuut dramatische en isolatief ervaren conflictbeleving of –shock die tegelijkertijd ingrijpt op tenminste drie verschillende niveaus:

1. in de psyche

2. in de hersenen

3. ergens elders in het lichaam

‘DHS’ staat voor ‘Dirk-Hamer-Syndroom’. Ik heb het zo genoemd omdat ik zelf door de dood van mijn zoon Dirk aan teelbalkanker kreeg door die shockervaring. Dat DHS is de kern van de Germaanse Geneeskunde geworden. Bij ieder geval van kanker moeten we nauwgezet proberen het DHS met alles wat erbij hoort te reconstrueren. We moeten proberen ons te verplaatsen in de toenmalige situatie. Alleen aan de hand van die specifieke situatie kunnen we begrijpen waarom dat bepaalde probleem voor iemand op dat moment een biologisch conflict was, waarom het zo dramatisch was, waarom de betrokkene zich toen geïsoleerd voelde en niemand had met wie hij daarover kon spreken én waarom het probleem conflictueus was. Dat wil zeggen, dat de betrokkene persoon niet kon kiezen tussen enkele opties of zelfs géén mogelijkheid had om op het probleem te reageren. Een goede dokter moet zich kunnen verplaatsen in de ziel van een zuigeling, ja zelfs van een embryo, maar ook van een oud mens of een jong meisje of ook van een dier. Hij moet zich bovendien kunnen verplaatsen in de situatie ten tijde van het DHS. Alleen zó kan hij onderscheid maken tussen een banaal probleem en een biologisch conflict.

Vraag 4
Er zijn nog twee criteria voor de ERK?

Antwoord
Inderdaad. Het tweede criterium is het volgende:

Op het moment van het DHS bepaalt de inhoud van het conflict waar de Hamerse Haard terecht komt in de hersenen en waar de kanker gelokaliseerd wordt, of het kanker-equivalent, dat is een op kanker lijkende aandoening van een orgaan, ergens in het lichaam. Er zijn namelijk geen conflicten die op zichzelf staan. Élk conflict heeft een heel specifieke inhoud. Deze wordt bepaald in die ene seconde van het DHS. De conflictinhoud ontstaat associatief, door onwillekeurige associaties die nog niet gefilterd zijn door ons verstand. Ik geef een voorbeeld van een typisch water- of vloeistofconflict: een tankwagenchauffeur heeft door een ongeval een lekke olietank of bijv. een melkwagenchauffeur om dezelfde reden een lekke melktank. Dat wordt met water of vloeistof geassocieerd en veroorzaakt een biologisch conflict dat op psychisch niveau met water te maken heeft. Een zogenaamd waterconflict, met een bepaald type nierkanker tot gevolg.

Vraag 5
Met andere woorden: bij elke conflictinhoud hoort een bepaalde kanker en een corresponderende plaats in de hersenen?

Antwoord
Ja, een welbepaald relais in de hersenen. In het geval van onze nierkanker met water- of vloeistofconflict, ontstaat in de seconde van het DHS in een vooraf definieerbare plek in de hersenen een kortsluiting, waarbij het van belang is of het om een rechter of een linker nier gaat. Deze kortsluiting kunnen we fotograferen met een computertomograaf (CT-scanner). Deze plek in de hersenen wordt gemarkeerd door concentrische cirkels als van een schietschijf of als een wateroppervlak waarin nèt een steen is gegooid. Deze fenomenen worden door de radiologen nog altijd onterecht aangezien als neveneffecten of artefacten (storingen) van het apparaat. Een relais in de hersenen dat op een dergelijke wijze werd getroffen, noemen we een Hamerse Haard. Deze naam is afkomstig van mijn wantrouwende collega’s, die deze door mij ontdekte plekken de naam ‘komische Hamerse Haard’ gaven.

Vraag 6
Wat is het derde criterium van de ERK?

Antwoord
Het derde criterium betreft het volgende:

Het conflictverloop stemt overeen met een bepaald verloop van de Hamerse Haard in de hersenen en met een bepaald verloop van de kanker of een aan kanker verwante ziekte.

Kort samengevat: het biologisch conflict slaat gelijktijdig in op drie terreinen: het psychische, het cerebrale en het organische. Het ligt voor de hand en het kan bovendien bij het eerste het beste geval bewezen worden, dat het conflict en de ziekte synchroon verlopen op deze drie vlakken. Wanneer het conflict wordt opgelost, zien we de veranderingen die dat met zich meebrengt synchroon op alle drie de terreinen terugkomen, ze lopen parallel. En het genezingsproces dat daarop volgt, verloopt ook synchroon op alle drie de vlakken. Het gaat hier om een zgn. overgedetermineerd systeem, in de streng natuurwetenschappelijke zin van het woord, namelijk: kent men één gebied, dan kan men de andere gebieden eenvoudig ontsluiten en vinden. Met andere woorden: die drie gebieden, de psyche, de hersenen en het orgaan, vormen een eenheid binnen één organisme.

Een klein voorbeeld: na een voordracht in Wenen in mei 1991 brengt een arts mij een computertomogram van de hersenen van een patiënt en vraagt mij om voor de 20 aanwezige collega’s, onder wie verscheidene radiologen en computertomogramspecialisten, een diagnose te stellen van de organen van die patiënt en van de bijbehorende conflicten. Er was dus slechts één van de drie gebieden voor mij bekend, namelijk het hersengebied op basis van CT-scans. Mijn diagnose was: een vers bloedend kankergezwel aan de blaas dat in de genezingsfase was, een oud kankergezwel aan de prostaat, diabetes, een kankergezwel aan de bronchiën, een sensorische verlamming van een bepaald lichaamsdeel en natuurlijk ook de daarmee overeenstemmende conflicten. De arts stond op en zei ten overstaan van zijn collega’s: ‘Mijnheer Hamer, van harte gefeliciteerd, 5 diagnoses, 5 voltreffers. Het is precies wat die patiënt heeft. U onderscheidt zelfs wat die patiënt nu heeft en wat hij vroeger had. Fantastisch!’ Een van de radiologen zei: ‘Dit heeft mij overtuigd van uw methode, want een vers bloedend kankergezwel aan de blaas had u onmogelijk kunnen raden. Het computertomogram vond ik zelf ongeschikt voor diagnose, maar nu u ons het relais heeft getoond, begrijp ik uw theorie!’

Vraag 7
Kunnen we het nog even over het psychische hebben? Hoe weet ik of de schok, die ik heb moeten verduren, een kanker veroorzaakt? Hoe kan ik dat herkennen?

Antwoord
Er zijn zeer precieze kenmerken die het biologische conflict onderscheiden van de gewone, dagelijkse conflicten en problemen. Want exact vanaf het moment van het DHS heeft de patiënt een zogenaamde ‘duursympathicotonie’, een blijvende stress. Hij heeft heel koude handen en voeten, heeft geen eetlust meer, verliest gewicht, kan ’s nachts niet meer slapen, hij denkt nagenoeg dag en nacht alleen maar aan zijn conflict en daar komt pas verandering in wanneer de patiënt dat conflict heeft opgelost. In tegenstelling tot normale conflicten en problemen zien we bij deze biologische conflicten dat de patiënt in een blijvende stress terechtkomt, die specifieke symptomen veroorzaakt. Behalve de groei van de kanker en de haard in de hersenen, die we vanaf de eerste seconde al in de hersenen kunnen zien, heeft de patiënt symptomen die zeer precies bepaald en beschreven zijn en waar je niet omheen kunt.

Vraag 8
Wat gebeurt er wanneer een dergelijk conflict wordt opgelost?

Antwoord
In dat geval zien we ook duidelijke veranderingen op het psychische, op het cerebrale en op het organische vlak.

Op het psychische en op het vegetatieve vlak zien we dat de patiënt ineens ophoudt dag en nacht aan zijn conflict te denken, hij krijgt ineens weer warme handen, heeft weer eetlust, slaapt weer goed en neemt zoveel in gewicht toe als hij in zijn conflictactieve, sympathicotone fase verloren had. Hij wordt slap en moe, kan vaak niks anders meer dan liggen. Dit is echter niet het begin van het einde maar een zeer positief teken. Deze genezingsfase duurt ongeveer even lang als het conflict geduurd heeft. Op het hoogtepunt van de genezingsfase, waarbij het lichaam veel water heeft opgenomen, beleeft de patiënt een epileptische of epileptoïde crisis. Deze is te verwachten bij elke genezingsfase en kent verschillende symptomen.

Het lichaam scheidt het oedeemwater weer uit en keert langzaam terug naar zijn normale toestand. Daarbij merkt de patiënt dat zijn krachten weer langzaam terugkeren.

In de hersenen zien we het volgende: tijdens de conflictactieve fase had de Hamerse Haard een schietschijfconfiguratie; tijdens de genezingsfase zal deze , parallel met wat zich op het psychische en fysieke vlak afspeelt, oedeem ontwikkelen, d.w.z. de zone kleurt donker, de ringen in het computertomogram worden vaag en donker, het hele relais in de hersenen zwelt op. De epileptische of epileptoïde crisis, door de hersenen geïnitieerd, geeft ook hier weer aan wanneer het oedeem op zijn hoogtepunt is, c.q. wanneer het omslagpunt op weg naar genezing bereikt wordt. Tijdens de tweede helft van de genezingsfase wordt in de hersenen onschadelijk hersenweefsel, het zgn. glia gevormd op de plaats en ten behoeve van het herstel van de Hamerse Haard. Dit geheel onschadelijke hersenweefsel, dat we in het computertomogram met jodium-contrastmiddel wit kunnen kleuren, heeft men vroeger abusievelijk voor een hersentumor aangezien en operatief verwijderd. Hersencellen kunnen zich na de geboorte überhaupt niet meer vermeerderen. In zoverre bestaan er geen echte hersentumoren.

Op het organische niveau zien we dat de kanker niet meer toeneemt, wat tot nog toe als het belangrijkste gegeven werd gezien. Met de oplossing van het conflict, die we ‘conflictolyse’ noemen, met het begin van de oplossing van het biologische conflict, stopt ook de groei van de kanker. Dit is een belangrijke vaststelling, die als het ware al een voorprogrammering is van de therapie. Ook bij het orgaan zien we zeer specifieke kenmerken van herstel waarover ik het straks uitgebreider zou willen hebben.

Ook de epileptische crisis doet zich voor op het organische vlak, tegelijkertijd met de bijbehorende symptomen op de beide andere vlakken

Vraag 9
Wat is zo’n epileptische crisis eigenlijk?

Antwoord
De epileptische crisis is een proces waar Moeder Natuur zich al miljoenen jaren van bedient. Op het hoogtepunt van de crisis vindt deze op alle drie de vlakken tegelijkertijd plaats. De zin en het doel ervan zijn om terug te keren naar de normaliteit.

Wat we gewoonlijk een epileptische aanval noemen met spierkrampen, is louter een speciale vorm van de epileptische crisis, namelijk volgend op de oplossing van een motorisch conflict. Epileptoïde crisissen, d.w.z. die van epileptische aard zijn, treden eigenlijk op bij iedere ziekte. Bij iedere ziekte zijn ze een beetje verschillend. Moeder Natuur heeft voor deze belangrijke processen een truc. De patiënt beleeft namelijk midden in de genezingsfase nogmaals een fysiologisch conflictrecidief. De patiënt beleeft nog eens kortstondig zijn conflict, wat tot gevolg heeft dat hij kort opnieuw in de stressfase terechtkomt, koude handen krijgt, koud zweet en alle symptomen van de conflictactiviteit vertoont. De zin en het doel daarvan zijn, zoals gezegd, dat het hersenoedeem verwijderd en afgescheiden kan worden en dat de patiënt naar de normaliteit kan terugkeren. Na de epileptische crisis wordt de patiënt opnieuw warm en de patiënt beleeft daarna de eerste kleine “urinevloedfase”. Met de epileptische crisis bevindt de patiënt zich op de directe weg terug naar normalisering: wanneer de patiënt deze crisis te boven komt, gebeurt er normaal gesproken niets bijzonders of ergs meer. Aan het einde van de genezingsfase volgt dan de tweede, de grote urinevloedfase: het lichaam scheidt de rest van het oedeem volledig af.

Het gevaarlijke moment ligt onmiddellijk na de epileptoide crisis, want dan blijkt of de epileptoïde crisis toereikend was om het roer te keren. De bekendste epileptoïde crisis is het hartinfarct, andere crisissen zijn de longembolie, de hepatitiscrisis (levercoma), de zgn. longontstekingcrisis, enz.

Vraag 10
Misschien kunt u ons enkele typische conflicten beschrijven, bij wijze van voorbeeld? En wat ons ook interesseert, denk ik, is waarom u van een ‘biologisch’ conflict spreekt?

Antwoord
We noemen ze biologisch omdat ze gezien moeten worden vanuit de ontwikkelingsgeschiedenis en omdat ze bij mens en dier analoog voorkomen en verlopen. Ze hebben niets te maken met onze gewone, intellectueel-psychologische problemen en conflicten. Ze zijn van een wezenlijk andere kwaliteit. Ze zijn als het ware storingen die door de natuur zijn ingeplant in het archaïsche gedragsprogramma van onze hersenen. Men denkt dat men denkt. In werkelijkheid heeft het conflict in enkele seconden tijd associatief toegeslagen, nog voor men zelfs maar begint met denken.

Een voorbeeld: wanneer een wolf een lam rooft van een moederschaap, dan beleeft het schaap een moeder-kind-verliesconflict, net zoals een moedervrouw. Het moederschaap zal haar speenkanker ontwikkelen aan dezelfde kant als de moedervrouw haar borstkanker, naargelang het schaap links- of rechtshoevig is en de vrouw links- of rechtshandig. Op dezelfde plaats waar zich bij de moeder het relais voor het moeder-kind-gedrag bevindt en in het geval van een storing de Hamerse Haard voor het moeder-kind-conflict, bevindt zich bij het schaap het nest-jachtgebied-conflict-relais. Op deze zelfde plaats bevindt zich bij de zuigeling het relais voor de kind-moeder-relatie, in het bijzonder het zuiggedrag, en in het geval van een storing vormt zich hier de Hamerse Haard voor het kind-moeder-conflict.

Al onze biologische conflicten kunnen we ontwikkelingshistorisch rangschikken. We weten wanneer de speciale gedragspatronen ontwikkelingshistorisch worden ontwikkeld en geprogrammeerd. Er is dus niet alleen een samenhang tussen bepaalde organen en bepaalde gebieden in de hersenen maar er zijn ook conflicten die ontwikkelingshistorisch met elkaar verbonden zijn. Alle psychisch verwante storingen liggen, zoals gezegd, in onze hersenen dicht tegen elkaar aan en ze liggen, in ontwikkelingshistorisch opzicht, ook organisch dicht bij elkaar. Ze hebben dezelfde histologische celformatie. We zien hoe wonderlijk de natuur geordend is, wanneer we leren het gedrag van ons organisme ontwikkelingshistorisch te bekijken.

Vraag 11
Kunt u een paar voorbeelden geven uit het dagelijkse leven?

Antwoord
Nou, een moeder staat met haar kind aan de hand op de stoep. Ze houdt een praatje met een buurvrouw. Het kind rukt zich los, rent de staat op en komt onder een auto terecht. De moeder heeft met iets dergelijks geen rekening gehouden en het grijpt haar sterk aan: ze verstart van schrik, het kind wordt naar het ziekenhuis gebracht. Het verkeert dagenlang in levensgevaar, de moeder heeft ijskoude handen, kan niet meer slapen, niet meer eten en leeft in een langdurige stress. Vanaf dat moment begint, als zij rechtshandig is, in haar linkerborst een bolletje te groeien. Ze lijdt aan een typisch moeder-kind-zorgconflict, met schietschijfconfiguratie in de rechtse kleine hersenen. Wanneer de moeder haar kind uit het ziekenhuis kan gaan halen en de dokter haar zegt: ‘Zo, dat is goed afgelopen, uw kind is weer helemaal gezond’, dan is dit de conflictoplossing en begint hier de genezingsfase. Van dan af aan heeft ze weer warme handen, kan ze weer slapen, heeft ze weer eetlust en komt ze weer aan. Dat is een typisch voorbeeld van een conflictverloop, dat bij mens en dier nagenoeg gelijk is.

Een ander voorbeeld. Een vrouw betrapt haar man in bed met haar beste vriendin. Ze beleeft een seksueel frustratieconflict, in biologische terminologie: een conflict van het niet-gedekt-worden, met een baarmoederhalskankergezwel op organisch niveau, indien de vrouw rechtshandig is.

Een bepaalde situatie heeft niet altijd hetzelfde conflict tot gevolg. Voelde de vouw toch al geen genegenheid meer voor haar man en dacht ze al lang aan een scheiding, dan veroorzaakt dat op heterdaad betrappen geen seksueel conflict, maar in ieder geval wel een menselijk conflict, namelijk van gebrek aan solidariteit met de familie. Dit conflict is een partner-conflict en zou een borstkanker in de rechterborst veroorzaken indien de vrouw rechtshandig is.

Psychisch gezien is een identieke gebeurtenis in verschillende psychisch-sociale situaties alleen uiterlijk een identieke gebeurtenis. In werkelijkheid worden ze totaal verschillend beleefd. Bepalend is niet wat er gebeurt, maar hoe de patiënt het op het ogenblik van het DHS psychisch beleeft.

Dezelfde gebeurtenis had ook een angst-walgings-conflict tot gevolg kunnen hebben, met een hypoglycemie tot gevolg, dus een daling van het suikergehalte van het bloed, wanneer de vrouw haar man zou hebben betrapt in een te verafschuwen situatie, bijvoorbeeld met een prostitué. Of een inbreuk op het gevoel van eigenwaarde, wanneer de vrouw haar man zou hebben aangetroffen met een meisje dat twintig jaar jonger is. Het gevoel zou dan misschien geweest zijn: ‘Ja, daar kan ik niet tegenop, dat kan ik hem niet bieden.’ In dat geval zou in het skelet het schaambeen van het bekken zijn aangedaan, waar osteolyse, ontkalking zou ontstaan, als teken van een inbreuk op de seksuele eigenwaarde.

Al die dingen moet men weten om te kunnen uitzoeken wat de patiënt op het moment van het DHS heeft beleefd. Want in die seconde worden als het ware de rails gelegd waarover de ziekte in haar verdere verloop zal voortrazen. Die rails is een veelbetekenend beeld, want het verloop van elke latere terugval of recidief loopt over deze rails. We kunnen spreken van een regelrechte conflictallergie.

Vraag 12
Kan men met de ERK patiënten behandelen?

Antwoord
In principe wel. Maar de ERK is nog maar de eerste biologische wet van de Germaanse Geneeskunde. Er zijn in totaal 5 biologische wetten, die ik empirisch heb gevonden, binnen mijn studie van tot nog toe 40.000 gedocumenteerde casussen. Wanneer men consciëntieus wil werken, moet elk geval worden getoetst aan de 5 biologische wetten.

Vraag 13
Laten we het rijtje even aflopen. Hoe luidt de 2de biologische wet die u hebt gevonden?

Antwoord
De tweede biologische wet van de Germaanse Geneeskunde is de wet van de tweefasigheid van ziekte.

Vraag 14
Alle ziekten, niet alleen kanker?

Antwoord
Ja, alle ziekten uit de geneeskunde verlopen volgens deze twee fasen. Vroeger, toen we deze samenhang nog niet kenden, onderscheidden we grosso modo een duizendtal ziekten. De helft daarvan waren koude ziekten, waarbij de huidvaten van de patiënt vernauwen en de patiënt bleek wordt en gewicht verliest. De andere helft waren warme ziekten: de patiënt heeft koorts, zijn huidvaten verwijden, hij heeft een goede eetlust maar is zeer moe. Al deze veronderstelde ziekten golden als specifieke ziektegevallen.

Nu weten we dat dit niet klopt. Het waren maar halve ziekten en dus kennen we nu grosso modo nog maar 500 ziekten die tweefasig zijn. De eerste fase is altijd de koude, conflictactieve, sympathicotone stressfase. De tweede fase is, voor zover het tot een oplossing van het conflict komt, altijd een warme, conflictoplossende, vagotone genezingsfase.

In de hersenen liggen de Hamerse Haarden voor deze beide fasen uiteraard op dezelfde plaats, men kan zeggen dat de Hamerse Haard dezelfde is. In de conflictactieve fase vertoont hij scherpe schietschijfringen op de CT-scan, in de genezingsfase lossen deze ringen op in oedeem.

Aan deze voorbeelden zien we dat de biologische wetten – over de volgende twee zullen we het zo meteen hebben – alle vijf voor de gehele geneeskunde gelden en niet alleen voor kanker. Ook het oude hert dat door het jonge hert uit zijn territorium wordt verdreven, verkeert in een langdurige stress en beleeft een biologisch conflict, nl. een territoriumconflict met een Hamerse Haard rechts in de hersenen, iets boven het rechter oor. Het hert denkt alleen nog maar aan het heroveren van zijn gebied. Het eet niet, slaapt niet, verliest snel gewicht, terwijl het in stress is. Het heeft hartsteken, angina pectoris. Organisch gezien heeft het ulcera, dat zijn kleine zweren, in de kransslagaders van het hart. Het hert loopt op topsnelheid en zodra het, op volle toeren lopend, zijn rivaal kan verdrijven en het territorium heroveren, komt het in de vagotone fase en eet het weer goed. Een grote vermoeidheid komt over hem neer en het hert komt weer aan. Daarbij heeft hij warme temperatuurpieken. Op het hoogtepunt van de genezingsfase krijgt hij een hartinfarct als epileptoïde crisis. Wanneer hij deze te boven komt, kan hij zich zijn jachtgebied opnieuw toe-eigenen.

Zo gaat het in het dierenrijk; bij de mensen gaat het net zo. Bij de man is dat jachtgebied de boerderij, het erf, het eigen huis of bedrijf, de familie of de werkplaats. Bij de mensen hebben we verschillende deel-territoria; een auto kan ook een jachtgebied zijn. Bij de mensen merkt men het hartinfarct pas wanneer het conflict al minstens 3 á 4 maanden geduurd heeft. Het is normaal gezien dodelijk, wanneer het conflict ouder is dan 9 maanden en men het begin van de vagotone genezingsfase niet herkent.

Met kan zich afvragen waarom de geneeskunde de tweefasigheid van alle ziekten al niet lang erkend heeft, omdat het toch een duidelijk patroon is. Het antwoord hierop is even eenvoudig als het hiervoor moeilijk was: het ligt er simpelweg aan dat slechts een deel van de conflicten opgelost wordt. Wanneer het conflict niet wordt opgelost, blijft de ziekte éénfasig, d.w.z. dat het individu in de conflictactieve fase blijft, alsmaar magerder wordt en uiteindelijk sterft aan verzwakking of kachexie.

De wet van de tweefasigheid van ziekte geldt dus, strikt genomen, alléén in het geval het individu een conflictoplossing kan bewerkstelligen. De wet geldt evenwel facultatief voor elke ziekte, resp. voor elk conflict, omdat in principe elk conflict van welke aard ook kan worden opgelost.

Vraag 15a
Dr. Hamer, wat is dan de derde biologische wet?

Antwoord
Dat is het ontogenetisch systeem van tumoren en kankerequivalenten.

Vraag 15b
Wat betekent ontogenetisch?

Antwoord
Ontogenetisch betekent hier dat alle ziekten terug te voeren zijn op de ontwikkelingsgeschiedenis van de mens.

Vraag 16
Hoe bent u op die wet gekomen?

Antwoord
Toen ik het ontogenetische systeem van tumoren en kankerequivalenten ontdekte, had ik al zo’n 10.000 gevallen bestudeerd. Ik heb gewerkt zoals het een brave natuurwetenschapper betaamt, nl. puur empirisch. Ik heb van alle gevallen netjes een dossier aangelegd, de CT-scans van de hersenen en de histologische gegevens verzameld en alles op een rijtje gezet en vergeleken. Het resultaat was adembenemend. Men had het tot dan voor onmogelijk gehouden: er zat een systeem in!

Ik trof patiënten bij wie in de conflictactieve fase een compacte tumor groeide, celgroei dus, en andere patiënten bij wie er iets groeide in de genezingsfase, in de vagotone fase na de conflictolyse. En dat kon toch geenszins hetzelfde zijn?

Er waren dus twee soorten celgroei, één in de conflictactieve, sympathicotone fase en één in de genezingsfase. Ik heb die verschillende verschijningsvormen steeds weer met elkaar vergeleken en ik vond, zoals ik al zei, een systeem:

De tumoren die in de conflictactieve fase waren gevormd door celgroei, hadden hun relais in de hersenen steeds bij elkaar liggen en wel in de hersenstam en in de kleine hersenen. Die beide hersengedeelten samen noemen we de ‘oude’ hersenen. Alle kankerziekten die in de conflictactieve fase cellen vermeerderen, hebben dus hun relais, de plaats van waaruit ze worden geleid, in de oude hersenen.

Alle zogenaamde tumoren, die eigenlijk alleen maar restanten van de genezing zijn, al die tumoren dus die in de genezingsfase cellen vermeerderen, zijn in de conflictactieve fase weefseldefecten, ulcera of necrosen geweest. Hun relais ligt altijd in de grote hersenen.

De ontdekking van deze wetmatige samenhang was in 1987 de geboorte van het zgn. ‘ontogenetische systeem van tumoren en kankerequivalenten’, na de ERK en de tweefasenwet de allereerste systematische indeling van de gehele geneeskunde.

Het begrip ontogenetisch betekent hier dat noch de lokalisatie van de Hamerse Haard in de hersenen noch de aard van de tumoren of de necrosen – hun histologische vorming dus - toevallig zijn maar dat alles zeer logisch en inzichtelijk is ingericht door de ontwikkelingsgeschiedenis van de mens, dus door de ontogenese.

Men zegt dat de ontogenese een herhaling is van de filogenese. Dat betekent dat de ontwikkeling van de verschillende diersoorten tot en met de mens, in het embryo en in de zuigeling nog eens voltrokken wordt. We kennen nu in de ontwikkeling van het embryo 3 verschillende kiembladen, die zich al van bij de allereerste ontwikkeling van het embryo vormen en waaruit alle organen afgeleid worden: het binnenste kiemblad of endoderm, het middelste kiemblad of mesoderm en het buitenste kiemblad of ektoderm. Elke cel, resp. elk orgaan van het lichaam kan ondergebracht worden in een van deze drie kiembladen.

De cellen, resp. organen die zich ontwikkelen uit het binnenste kiemblad (endoderm), hebben hun relais, d.i. hun sturingsplaats, in de hersenstam, het oudste deel van de hersenen. De organen die bij dit binnenste kiemblad horen, maken in het geval van kanker een celgroei met compacte tumoren van het adeno-celtype.

Alle cellen, resp. organen, die zich uit het buitenste (ectoderm) kiemblad ontwikkelen, hebben hun sturingsrelais in de hersenring van de grote hersenen, het jongste gedeelte van de hersenen. Zij maken bij kanker een celversmelting in de vorm van zweren of ulcera of wel een functieverlies op het organisch niveau, bijvoorbeeld diabetes of verlamming.

Bij het middelste kiemblad (mesoderm) onderscheiden we een oudere en een jongere groep.

De cellen, resp. organen die tot de oudere groep van het middelste kiemblad behoren, hebben hun relais in de kleine hersenen. Ze behoren nog tot de oude hersenen en maken dus in het geval van kanker compacte tumoren in de conflictactieve fase en wel van het adnoïde celtype.

De cellen, resp. organen die tot de jongere groep van het middelste kiemblad horen, hebben hun sturingsplaats in de merglaag of witte stof van de grote hersenen en maken in het geval van kanker in de conflictactieve fase necrosen of weefseldefecten, celversmelting dus, bijvoorbeeld gaten in het bot, in de milt, in de nieren of in de eierstokken, genaamd bot-osteolyse en milt- nier- of eierstoknecrosen.

Hieraan kan men zien dat kanker geen zinloze ontwikkeling van toevallig wild geworden cellen is, maar een zeer goed te begrijpen en te voorspellen natuurlijk proces is, dat zich precies aan de ontogenetische bepalingen houdt.

Vraag 17
Er is groei en groei, lijkt me. Kunt u aan de hand van specifieke ziektegevallen het verschil in groei nog eens duidelijk maken?

Antwoord
Ja, dat is eigenlijk de reden waarom men tot nog toe in het ontstaan van kanker nooit een systeem heeft kunnen ontdekken, omdat er ook geen systeem was. In de voorstelling van de huidige, reguliere geneeskunde heeft men indelingen die eigenlijk niets systematisch met elkaar te maken hebben. Kanker, zegt men, is een overdadige groei van cellen. Maar, zoals we nu weten, kunnen cellen in heel verschillende fasen sterk gaan groeien, in de conflictactieve fase maar ook in de conflictgenezende fase.

Een voorbeeld: Een patiënt heeft een onverteerbaar conflict. Hij heeft bij wijze van spreken de brok al doorgeslikt maar kan die niet verteren. Hij heeft bijvoorbeeld een huis gekocht en stelt plots vast dat de verkoopovereenkomst ongeldig is. Hij is erin gelopen en hij verliest het huis. Hij kan dan bijv. een maagkanker krijgen, een geweldige celgroei in de maag, die we adenocarcinoom of klierweefselkanker noemen, een bloemkoolachtig groeiende kanker in de maag. Die kanker ontwikkelt hij in de conflictactieve fase en de bijhorende haard is in de oude hersenen gelegen, op de rechterzijde van de hersenstam, in de zgn. pons of hersenbrug.

Een ander geval: een patiënt beleeft een water- of vloeistofconflict. Hij verliest bij het zwemmen in zee zijn krachten, hij verdrinkt bijna en wordt in de laatste seconde gered en gereanimeerd. Vanaf dat moment droomt hij maandenlang van verdrinken. Hij kan niet meer het water in. Daarbij ontwikkelt hij een nierparenchym-necrose-kanker. In het nierparenchym, het nierweefsel, treedt celversmelting op, een necrose. Dit zet door tot alle nierweefsel is opgebruikt en de nier niet meer functioneert. Wanneer jaren later het conflict wordt opgelost, omdat het dochtertje van de patiënt zo graag in zee wil spelen en de patiënt voor het eerst weer een vakantie aan zee doorbrengt, ontwikkelt zich in de genezingsfase een grote niersteen, m.a.w. in de genezingsfase treedt er celgroei op. En de oorspronkelijke zin van deze cyste was: de cyste verhardt en schrompelt, verstevigt zich, zeggen wij, met een soort bindweefsel, dat tot doel heeft opnieuw nierweefsel te worden en urine af te scheiden.

Zo zijn we bij de vraag aanbeland wat oorspronkelijk de zin van tumorgroei was, of misschien ook vandaag nog is. Die kankers of tumoren waren nl. niet zinloos maar zinvol. En dat heb ik benoemd in de vijfde biologische wet.

Wanneer we bv. een brok in onze maag hebben maar die niet kunnen verteren omdat ze te groot is, dan maakt het organisme een geweldige zogenaamde tumor. Die tumor is niet zomaar iets zinloos, het zijn verteringscellen, darmcellen dus, die geweldig veel verteringssap produceren om de brok verteerbaar te maken. We hebben net ook gezien dat de oorspronkelijke zin van die niercyste was een nieuw, groot stuk nier te maken dat ook werkelijk urine zou kunnen afscheiden.

Dat is de zin van die verschillende celgroeitumoren, die we vroegen niet, maar vandaag wel kunnen onderscheiden, ook in de hersenen, ook op basis van hun histologische vorming en hun conflicten. Al die samenhangen worden samengevat in het ontogenetische systeem van tumoren en kankerequivalenten. Alle ziekten die we in de geneeskunde überhaupt kennen, verlopen volgens de biologische wetten. Ze kunnen onderzocht en herzien worden volgens die biologische wetten en o. a. ook volgens het ontogenetische systeem.

In de psyche en in de hersenen zijn alle fenomenen in dezelfde fase gelijk. Ze onderscheiden zich alleen op het vlak van de organen. Daar tonen de organen die gestuurd worden vanuit de oude hersenen een celgroei in de conflictactieve fase, terwijl de organen die gestuurd worden vanuit de grote hersenen in dezelfde conflictactieve fase weefseldefecten, necrosen of ulcera vertonen, celversmelting dus.

In de genezingsfase verloopt alles precies omgekeerd: de uit de oude hersenen gestuurde organen bouwen hun tumoren met de hulp van speciale schimmels en bacteriën weer af, terwijl de gaten en de ulcera van de uit de grote hersenen gestuurde organen met hulp van micro-organismen onder zwelling weer worden aangevuld en ingevuld.

Vraag 18
Dan zijn we nu toe aan de vierde wet?

Antwoord
Ja, het ontogenetisch bepaalde systeem der micro-organismes.

Vraag 19
Welke rol spelen de micro-organismes in uw systeem? In dat verband wordt ook veel gesproken van het immuunsysteem.

Antwoord
Van de schimmels, bacteriën en virussen dachten we tot nu dat zij de zgn. infectieziekten veroorzaken. En dat scheen nog vrij goed te kloppen ook, omdat we bij die zgn. infectieziekten ook altijd die organismes tegenkomen. Nu, het klopt niet. En het hele immuunsysteem is ook maar een groot fata morgana van hypotheses. Bij deze vermeende infectieziekten zijn we ook weer die conflictactieve fase vergeten of hebben we die over het hoofd gezien. Pas vanaf de conflictoplossing mogen die micro-organismes actief worden. Daarbij worden ze gedirigeerd en geactiveerd door onze hersenen. Ze zijn dus niet onze vijanden, maar ze helpen ons, ze werken op ons bevel, op het bevel van ons eigen organisme, gedirigeerd door onze hersenen.

De micro-organismes, de schimmels en bacteriën, helpen ons in die zin, dat ze de gevolgen van de overbodig geworden kanker – de tumor dus, die na het volbrengen van zijn taak niet meer nodig is, opruimen! Of doordat de bacteriën en, áls ze bestaan, de virussen, de weefseldefecten, de necrosen, zijnde de weefselstoringen van de andere groep, de groep van de grote hersenen, weer helpen opbouwen. Zij zijn onze trouwe helpers, onze gastarbeiders. De voorstelling van het immuunsysteem als een leger dat tegen de ‘slechte’ micro-organismes vecht, is gewoonweg fout.

Vraag 20
In dit verband denk ik nu pas aan tuberculose, resp. longtuberculose. Wat hadden de mensen die 50 jaar geleden in een sanatorium lagen? Om hun long-tbc te genezen?

Antwoord
Als we de borstvlies-tbc buiten beschouwing laten en ons beperken tot de eigenlijke long-tbc, kan men zeggen dat long-tbc altijd de genezingsfase is na een geëvoleerde longweefselkanker. Deze kanker heeft altijd de doodsangst als conflict en wordt altijd gestuurd vanuit de hersenstam. Hij groeit dus in de conflictactieve fase, wordt in de genezingsfase afgebouwd door de mycobacteriën, de tuberculosebacteriën, voor zover voorhanden, wordt verkaast en uitgehoest, dikwijls met een bloederig sputum, wat de zieke daarbij erg deed schrikken wat vaak weer tot nieuwe doodsangsten leidde. Kortom: een vicieuze cirkel . Maar bij de dieren functioneert dat volgens plan. De longtumoren worden verkaast, uitgehoest en wat overblijft zijn holtes, die een wezenlijk betere ademhaling mogelijk maken dan voordien met die compacte longkanker. Wanneer in deze genezingsfase de tbc-bacillen ontbreken, dan resteren de tuberculomen.

Vandaag zien we, dikwijls tientallen jaren na datum, littekens van die oude tuberculomen, die niet meer kunnen groeien maar op inactief zijn gezet. Vroeger zagen we in plaats daarvan veel holtes, lege tuberculomen dus, toen er nog overal tuberkelbacillen voorkwamen.

Vraag 21
Kunnen we het nu hebben over de praktische therapie van de conflicten. Is dat bij u in eerste instantie een gesprekstherapie?

Antwoord
Dat zou ik niet willen zeggen. Die gesprekstherapie hanteren we niet zoals in de psychotherapie. Maar een gesprek is sowieso nodig, over welke problemen ook.

Laten we nog eens even naar het dierenrijk kijken. Het dier kan slechts overleven en zijn conflicten oplossen door een reële conflictoplossing. Het hert kan alleen overleven wanneer het zijn territorium herovert. Het moederdier, dat haar jong weggeroofd ziet worden, kan slechts overleven wanneer zij de rover het jong weer afhandig maakt of wanneer zij, geholpen door moeder natuur, snel weer een nieuw jong krijgt. Dan is haar conflict reëel opgelost.

Zo zouden we bij de mensen ook moeten proberen het conflict in de eerste plaats reëel, praktisch op te lossen. Een man wiens vrouw weggelopen is, moet zijn vrouw terughebben of heeft een andere vrouw nodig. Het hert moet zijn, of een ander jachtgebied terughebben. De praktische oplossing is de beste, de duurzaamste, de definitieve oplossing.

Pas wanneer die praktische oplossing ten enenmale uitgesloten is, kunnen we een gesprekstherapie proberen, als tweede mogelijkheid, als uitvalsmogelijkheid. Maar de reguliere therapie die tot nog toe bij alle psychische problemen werd gebruikt, zei altijd: ‘u moet eerst tot rust komen, u moet kalmeringsmiddelen nemen om rustig te worden’.

In werkelijkheid heeft Moeder Natuur die stress niet zonder reden geprogrammeerd. Alleen door en in de stress kan het individu zijn conflict oplossen. Om een reële oplossing te vinden moet men het individu zijn stress niet ontnemen maar juist versterken, waardoor het zijn conflict kan oplossen. Geeft men het hert kalmeringsmiddelen, dan zal het zijn jachtgebied nooit heroveren maar wordt het in zijn activiteit verlamd.

Wat we zien is dat de psychiatrie met haar tranquilizers, chemische middelen, dus juist letterlijk chronische patiënten kweekt. Men ontneemt de patiënten elke mogelijkheid om hun conflicten op een natuurlijke manier op te lossen. Zij kunnen hun problemen niet meer oplossen en zitten vaak levenslang achter de tralies van de psychiatrie.

Vraag 22
Hoe werkt u in de praktijk met de biologische wetten die u ontdekt heeft?

Antwoord
De patiënt heeft dus, bij wijze van spreken, drie kenmerkende vlakken: het psychische, het cerebrale en het organische. Die maken allen deel uit van één natuurlijk wezen. De therapie bedient zich van al deze drie vlakken.

Het eerst en meest nodig is het DHS te vinden, de conflictschok en de conflictinhoud, en het te definiëren op de drie vlakken. Men moet zorgvuldig te werk gaan. Met moet onderzoeken of de patiënt links- of rechtshandig is, om te weten vanuit welke van de twee hersenhemisferen de patiënt reageert. Bovendien moet men de actuele hormonale toestand vaststellen; bijv. om te weten of een patiënte geslachtsrijp is, of ze zwanger is of de anticonceptiepil slikt die de hormoonproductie in de eierstokken blokkeert, of ze in de menopauze is. Dat geldt mutatis mutandis ook voor de man. Want door hormonale veranderingen kan de hersenhelft van waaruit de patiënt leeft wisselen, waardoor een vrouw die de pil neemt mannelijk reageert en ook mannelijke behoeften en conflicten kan hebben. Een vrouw die de pil neemt bv. reageert gewoonlijk met een mannelijk territoriumconflict wanneer haar partner wegloopt, m.a.w. uit haar jachtgebied wegloopt.

Men moet het conflict niet alleen op het psychische vlak vinden; men moet het ook precies kunnen lokaliseren in de hersenen en opzoeken in welke conflictfase we ons op het tijdstip van de anamnese en het onderzoek bevinden. En natuurlijk moeten dat conflict en die kanker aan dat orgaan altijd precies en ondubbelzinnig corresponderen met de Hamerse Haard in de hersenen, d.w.z. met elke lokalisatie in de hersenen correspondeert een kanker van een bepaald orgaan en omgekeerd. We hebben al gezegd dat het conflict wordt opgelost vanuit de hersenen en dat de beste oplossing een oplossing in de realiteit is, want aan het conflict ligt een reëel probleem ten grondslag. Het kind dat gewond raakte, het voorbeeld dat we in het begin noemden, zou dus weer gezond moeten worden, wil de moeder haar conflict kunnen oplossen. Een man die zijn job verliest en die daardoor een territoriumverliesconflict ervaart, zou dus een andere job moeten vinden, of een vervangingsterritoriumgebied, door bijvoorbeeld toe te treden tot een vereniging, of door met pensioen te gaan en zich aan een hobby te wijden.

Zo is er voor elk conflict meestal een aantal oplossingen mogelijk. In de natuur zijn veel oplossingen al voorgeprogrammeerd. Vroeger werden veel lammeren door roofdieren aangevallen en opgevreten; de schapen losten hun conflict op door snel weer drachtig te worden en nieuwe lammeren te baren. In beginsel stopt bij de vrouw vanaf de derde maand van haar zwangerschap elk conflict en kan geen enkele kanker verder groeien, omdat de zwangerschap de absolute voorrang krijgt van de natuur.

Op het cerebrale vlak hebben we de meeste complicaties in de genezingsfase, wanneer het lokale hersenoedeem ontstaat als teken van de genezing. Er ontstaat dan een druk op de hersenen, hoofdpijn. We moeten er voor oppassen dat de patiënt niet in coma raakt. Bij lichte gevallen helpt in deze fase al stimulerende, activerende of prikkelende voeding of ijsblokjes op het hoofd zoals in grootmoeders tijd.

In zware gevallen geldt als algemeen principe: weinig vloeistof nemen, het hoofd hoger leggen, directe zon vermijden. Bij een zijdelings hersenoedeem kan men beter niet op de zijde van het oedeem liggen.

Op het organische vlak bestond tot nog toe de enige therapie er in de tumor, of dat wat men voor de tumor aanzag, te verwijderen, ongeacht of die in de conflictactieve fase was gegroeid, dan wel of het ging om een celgroei tijdens de genezingsfase. Maakte niet uit, alles werd weggesneden. Op het organische vlak dienen de dingen zich nu heel nieuw en anders aan. Wanneer het conflict opgelost is, moet de tumor nog slechts zeer zelden weggeopereerd of door bestraling weggenomen worden, dat moet alleen nog in uitzonderlijke gevallen. De ‘genezingscelgroeitumoren’, om ze correct te benoemen, moeten ook slechts zelden geopereerd worden, en dan nog alleen wanneer ze mechanisch sterk storen, in de weg zitten of iets bedrukken, wanneer de patiënt er aanzienlijke hinder van ondervindt. Zoals bij een grote niercyste of een grote milt die zich in de genezingsfase van een miltnecrose gevormd heeft; de miltnecrose was het organische substraat van een bloedings- of verwondingsconflict, met afname van het aantal trombocyten in de conflictactieve fase en in de genezingsfase een zogenaamde splenomegalie, een miltvergroting. We moeten de kaarten opnieuw schudden, we moeten ons, op grond van de bevindingen van de Germaanse Geneeskunde, opnieuw beraden, wat moeten we überhaupt nog doen? Wat is zinvol? En wat moeten we niet meer doen? Want wanneer we een patiënt vandaag voor de keuze stellen of hij een kleine darmtumor operatief wil laten verwijderen, een tumor waarvan hij zeker weet dat het bijhorende conflict definitief is opgelost en dat die tumor met een aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet meer verder zal groeien, dan zal die patiënt in 99,9 % van de gevallen natuurlijk zeggen: ‘Dokter, die tumor laten we mooi zitten, daar heb ik in de volgende 30 of 40 jaren van mijn leven geen last van.’

Vraag 23
Dr. Hamer, waarom heet de ERK ‘de IJzeren regel’?

Antwoord
Het heet de IJzeren Regel omdat het een biologische wet is, zoals het een biologische wet is dat een kind altijd een vader en een moeder heeft.

De Germaanse Geneeskunde beschrijft vijf biologische wetten, die als van ijzer zijn. De eerste is de ERK. De tweede is de wet van de twee fasen van ziekte. De derder is het ontogenetisch systeem van tumoren en kankerequivalenten en de vierde is het ontogenetisch bepaalde systeem van de micro-organismes. De vijfde tenslotte, is de wet die ons vertelt dat íeder ziekteverloop ergens functioneel voor is, toe dient.

Al deze wetten zijn ijzeren wetten, zoals de ERK, en ze zijn alle in streng natuurwetenschappelijke zin reproduceerbaar. Men kan ze controleren aan de hand van welke casus dan ook. Wanneer men een biologische wet heeft, dan wil dat alleen maar zeggen dat er een regel is volgens welke iets verloopt. Het zegt niet wat men daar verder bij bedenkt. Schulden en tegoeden worden volgens dezelfde mathematische regels verrekend. (red: hiermee bedoelt hij: nét zo systematisch) Het verschil zit hem in wat het organisme zelf programmeert. Heeft het organisme de conflictoplossing geprogrammeerd, m.a.w. wordt het conflict opgelost, dan volgt de therapie vanzelf. Kan het die conflictoplossing niet programmeren en blijft het conflict onopgelost, dan sterft dat individu, conform dezelfde wetten. Daarom spreken we van ijzeren biologische wetten.

Vraag 24
Dr. Hamer, welke rol speelt de tijd hierbij? Vooral met het oog op de complicaties die zich kunnen voordoen in de genezingsfase?

Antwoord
Dat is een vraag die de patiënt uiteraard ook stelt: ‘Dokter, hoe lang zal het duren voor mijn ziekte genezen is?’. Als we goed werk geleverd hebben, als we het DHS gevonden hebben en het moment te weten zijn gekomen waarop het conflict is opgelost, kunnen we berekenen hoe lang het conflict geduurd heeft. Bij een goede anamnese hebben we wellicht ook ontdekt hoe sterk de intensiteit van het conflict was. Op basis van de duur en de intensiteit van het conflict kunnen we de conflictmassa inschatten.

Normaal gezien treden er bij 90% van de gevallen geen complicaties op. Blijft over de resterende 10% bij wie het conflict lang heeft geduurd of heel sterk is geweest of allebei. De patiënt heeft dan een grote conflictmassa die, na de conflictoplossing, voor complicaties kan zorgen in de vorm van hersenoedeem en in het bijzonder van heftige epileptische of epileptoïde crisissen, binnen de genezingsfase. Die complicaties moet men kennen. Ze zijn in slechts in 10% van de gevallen écht erg en kunnen eventueel ook de dood tot gevolg hebben. Maar we weten dat en we kunnen ons daarop dus ook voorbereiden.

Van het allergrootste belang is echter dat de patiënt bij deze complicaties nu heel anders kijkt naar zijn ziekte, omdat hij merkt dat de dokter echt inzicht heeft in het verloop van het hele ziekteproces en elke ingreep en elke stap in de therapie op een zinvolle en aangepaste manier kan sturen. Daardoor heeft de patiënt veel vertrouwen, en terecht.

De Germaanse Geneeskunde kan doelbewust en met kennis behandelen, wat de reguliere geneeskunde niet kon. Daardoor en het hele verloop van de ziekte overziend, raakt de patiënt zo goed als nooit meer in paniek. Wie raakte vroeger in paniek als de dokter meedeelde dat hij of zij een etterende angina heeft? Niemand! Wat was dat dan, die etterende angina? Antwoord: de genezingsfase van een amandelcarcinoom. De dokters nemen meer en meer biopsies van de amandelen en zeggen dan tegen de patiënt, naar waarheid, dat hij een kankergezwel heeft aan de amandelen. Het gevolg is dat de patiënt, die de Germaanse Geneeskunde niet kent, totaal in paniek raakt. Dat kan weer nieuwe conflictschokken veroorzaken, bijv. een angst-voor-kankerpaniek of een doodsangstpaniek, die een nieuwe kanker veroorzaken, wat dan de eerste diagnose van de dokter ogenschijnlijk con brio bevestigt.

Wat gebeurt er bij het dier? In het dierenrijk zien we nauwelijks die zogenaamde metastasen of uitzaaiingen. Een professor uit Klagenfurt verwoordde het ooit als volgt: ‘Die Hamer noemt ons allemaal sukkels. De dieren hebben het goed, zegt hij. Ze kunnen ons, primaten, niet letterlijk verstaan en dat behoedt hen voor metastasen.’

Vraag 25
Maar bent u dan van mening dat er geen metastasen zijn?

Antwoord
Klaar en duidelijk: neen! Wat de onwetende reguliere geneeskunde voor metastasen houdt, zijn nieuwe kankers, voortkomend uit nieuwe conflictschokken, eerst en vooral uit diagnose- en prognoseschokken die veroorzaakt worden door het medisch optreden en ingrijpen.

Het sprookje van de uitzaaiingen berust op onbewezen en onbewijsbare hypothesen. Nog nooit heeft een onderzoeker een kankercel kunnen vinden in het slagaderlijk bloed van een zgn. kankerpatiënt. Daar zou men ze toch moeten vinden, als ze kunnen uitzwemmen in de peripherie, in de buitengebieden van het lichaam?

Ook het hypothesesprookje dat kankercellen zich onderweg, op hun nog nooit bestudeerde weg door het bloed, hebben veranderd, dat b.v. een darmkankercel, die in de darm een bloemkoolachtige, compacte tumor maakt, plotseling in de beenderen verzeild raakt en daar verandert in een verlies van botcellen, dat is toch van een hemeltergende waanzin en van een middeleeuws dogmatisme?!

Door het ontogenetisch systeem is definitief weerlegd dat een cel die door de oude hersenen wordt gestuurd en compacte tumoren maakt, plotseling zijn bijhorend hersenrelais zou kunnen verlaten en zich aan de grote hersenen zou koppelen om plotseling een celvermindering te bewerkstelligen. Men mag gerust aannemen dat 80 % van de tweede en derde kankers zijn veroorzaakt door de waanzinmachinerie van de reguliere geneeskunde en haar pseudo-therapie.

Vraag 20
Dr. Hamer, welke rol spelen de zgn. carcenogene of kankerverwekkende stoffen in het ontstaan van kanker? En kan gezonde voeding kanker voorkomen of afremmen?

Antwoord
Er zij geen carcenogene stoffen. Men heeft oneindig veel dierproeven gedaan en men heeft nog nooit, nog nooit kunnen vaststellen dat er een carcenogene stof bestaat. Men heeft natuurlijk ook idiote proeven gedaan. Zo heeft men een jaar lang ratten van dat vreselijke, hooggeconcentreerde formaldehyde ingespoten in de neus, een product waar een rat normaal in een wijde boog omheen loopt. Ten langen leste kregen de arme dieren neusslijmhuidkanker. Maar die hebben ze niet gekregen door dat product maar omdat ze van dat product walgen. Daardoor zijn ze gaan lijden aan een conflict met betrekking tot het neusslijmvlies, een DHS, een biologisch conflict van het niet-willen-ruiken, zeg maar.

Men weet ook dat men bij organen waarvan de zenuwverbindingen met de hersenen verbroken zijn, geen kanker kan verwekken. Toch heeft men krankzinnig genoeg om en na bij de 1500 vermeend carcenogene stoffen gevonden, die alleen op basis van dergelijke idiote dierproeven tot carcenogeen zijn betiteld. Dat wil niet zeggen dat al die stoffen voor ons niet giftig zouden zijn, maar ze maken geen kanker, tenminste niet zonder dat de hersenen daarbij betrokken zijn. Want dat werd tot dusver aangenomen, dat kanker het resultaat is van toevallig wild geworden cellen van een orgaan.

Al die veronderstellingen, dat roken kanker veroorzaakt, dat aniline kanker veroorzaakt enz., dat zijn pure hypothesen, die ook nooit zijn bewezen en niet kunnen worden bewezen. Integendeel, men heeft ontdekt bij 6000 goudhamsters die men 6 jaar lang bewalmde met sigarettenrook gemiddeld langer leefden dan hun 6000 soortgenoten die geen rook te verwerken hadden gekregen. Men heeft gewoonweg over het hoofd gezien dat goudhamsters sowieso niet bang zijn voor rook, omdat ze onder de grond leven. Daardoor hebben ze in de hersenen geen code, geen alarmlichtje in geval van rook. Bij huismuizen is het precies omgekeerd: bij de geringste rookontwikkeling raken zij in totale paniek en vluchten zij. Wanneer men in de middeleeuwen een nest muizen uit een huis zag wegrennen, wist men dat het daar ergens brandde. Bij een deel van die muizen kan men dus inderdaad door beroking een longkanker veroorzaken, die ontstaat door een doodsangstconflict.

Deze beide voorbeelden mogen volstaan om duidelijk te maken dat bijna alle dierproeven zinloze folteringen zijn, omdat men er bij al die proeven van uitgaat dat de dieren geen ziel hebben.

Kortom, er zijn überhaupt geen bewijzen dat er carcenogene stoffen bestaan die direct op het orgaan werken, zonder betrokkenheid van de hersenen.

Vraag 26a
Hoe zit het dan met radioactieve straling?

Antwoord
De radioactieve straling die bijvoorbeeld in Tsjernobyl vrijgekomen is, verstoort willekeurig lichaamscellen, waarbij echter de kiemcellen en de beenmergcellen het meest te lijden hebben, omdat ze zich van nature uit het snelste delen of vermenigvuldigen.

Wanneer het beenmerg, waar ons bloed opgebouwd wordt, beschadigd is en het lichaam voor genezing zorgt, dan zien we een leukemie, die in principe dezelfde is als de leukemie in de genezingsfase van een botkanker, die samenhangt met een eigenwaarde-inbreukconflict. We moeten dus strikt genomen zeggen dat de bloedsymptomen van leukemie niet specifiek zijn, d.w.z. niet alleen bij kanker voorkomen maar bij iedere genezing van het beenmerg.

Wanneer er nauwelijks een leukemiepatiënt zijn ziekte heeft overleefd, komt dat louter omdat onwetende dokteren met chemotherapie en bestraling het laatste restje van het nog voorhanden zijnde beenmerg hebben verwoest. Het tegendeel dus van wat eigenlijk nodig is. Kort gezegd: radioactiviteit is slecht, verstoort cellen, maar veroorzaakt geen kanker, want die kan alleen in de hersenen worden verwekt.

Vraag 26b
En gezonde voeding?

Antwoord
Gezonde voeding die zogezegd kanker zou kunnen voorkomen, dat is ook onzin. Natuurlijk, een individu dat gezond eet, mens of dier, is minder vatbaar voor allerlei soorten conflicten, dat spreekt voor zich. Zoals rijke mensen ook ongeveer 10 maal minder kanker hebben dan arme, omdat de rijken veel conflicten met hun creditcard kunnen oplossen. Het sterke en gezonde dier krijgt natuurlijk minder snel kanker dan het oude en zieke, dat ligt in de natuur der dingen, maar niet de leeftijd is kankerverwekkend, het oude hert is gewoon zwakker en wordt dus makkelijker uit zijn jachtgebied verjaagd dan het jonge hert dat in volle kracht is.

Vraag 26c
Dr. Hamer, welke rol speelt pijn in de Germaanse Geneeskunde? In de reguliere geneeskunde werd pijn altijd beschouwd als een negatief teken.

Antwoord
Ja, het lijden is een bijzonder moeilijk hoofdstuk. Er zijn verschillende pijnkwaliteiten: pijnen in de conflictactieve fase zoals bij een angina pectoris of bij een maagulcus. De andere zijn de pijnen in de genezingsfase, die veroorzaakt worden door gezwellen en oedemen of ook door het genezen van een wond.

De pijnen in de conflictactieve fase verdwijnen onmiddellijk wanneer het conflict wordt opgelost. Deze pijnen kan men als het ware psychisch oplossen. De genezingspijnen daarentegen, die in principe positief zijn, kan men alleen efficiënt aanpakken wanneer de patiënt de samenhang begrijpt en zich op de pijn instelt als op een groot werkstuk dat hij moet volbrengen.

Er zijn natuurlijk vele mogelijkheden om de pijnen van de patiënt te verlichten door medicamenten en door uitwendige ingrepen. Maar de pijn heeft bij mens en dier een wezenlijke, biologische zin: n.l. dat het hele organisme en het orgaan tot rust komt opdat de genezing zich optimaal zou kunnen voltrekken. Bij de genezing van botkanker bijvoorbeeld zet het beenvlies uit, wat zeer pijnlijk is. Bij de genezing van hepatitis zwelt de lever, de spanning van het leverkapsel is zeer pijnlijk. In een latere fase van de genezing zorgen de littekens voor pijn, bijvoorbeeld de fibrosis van het borstvlies na een borstvlieskanker, of bij de fibrosis van ascites die optreedt in de genezingsfase van buikvlieskanker.

Het vreselijke is dat in de reguliere geneeskunde alle patiënten met kankeraandoeningen, ook wanneer ze nauwelijks pijn leden, meteen morfine kregen of een morfineachtig middel. Eén injectie van morfine kan bij een diepe vagotonie dodelijk zijn. Het verandert de hersengolven op een vreselijke manier en ondermijnt totaal het moreel van de patiënt, de darmen worden verlamd, voeding wordt onmogelijk, de patiënt wordt willoos en merkt niet eens dat hij in wezen omgebracht wordt, terwijl hij eigenlijk al in de genezingsfase is en bij een natuurlijk verloop binnen enkele weken weer gezond zou zijn.

Zegt men tegen een gevangene dat hij over twee weken wordt geëxecuteerd, dan kan hij rekenen op een grote golf van medelijden, zelfs de ergste misdadiger. Als men een patiënt zou zeggen dat men vandaag begint met de executie in de vorm van morfine-injecties, dan zou hij liever zijn pijn dragen dan zich te laten ombrengen. Wanneer de patiënt terug kijkt naar die toch relatief korte periode met pijn, dan is hij dankbaar dat men hem voor de morfinedood behoed heeft. Die zou na 2 of 3 weken morfine, fortral, valoron of temgesic zeker zijn deel zou zijn geweest.

‘Weten de dokters dat dan niet?’ vraagt u zich ongelovig af. Natuurlijk weten ze dat. Ze nemen het dogmatische en gemakkelijke standpunt in dat de pijn het begin van het einde is, dat er dan sowieso niets meer aan te doen is. Dus beginnen ze meteen de zaak te bekorten. De natuurlijke genezing van kanker wordt op dogmatische gronden simpelweg ontkend, waardoor kanker een dodelijke ziekte blijft en de onmondige patiënt manipuleerbaar blijft.

Vraag 27
Hoe zou u de Germaanse Geneeskunde samenvatten, wat is de essentie?

Antwoord
De Germaanse Geneeskunde is een totale omwenteling van de huidige hypothesen-geneeskunde. De reguliere geneeskunde heeft 1000 hypothesen nodig omdat ze, buiten een ratjetoe van feiten, volstrekt niets weet en alleen maar statistisch heeft gewerkt. De Germaanse Geneeskunde weet voor het eerst in de hele medicinale geschiedenis volgens welke biologische wetten onze ziekten verlopen. En ze weet dat het wezenlijk geen echte ziekten zijn maar dat deze conflictactieve fasen nodig zijn, dat zij helpen een conflict op een natuurlijke wijze op te lossen en dat het conflict eigenlijk goed is voor ons. Voor het eerst is het mogelijk onze ziekten in een synopsis te zien, in een globale visie, op het psychische, het cerebrale en het organische vlak. Met de 5 biologische wetten wordt de geneeskunde voor het eerst weer een kunst, een kunst voor dokteren die gezond verstand en een warm hart hebben.

De Germaanse Geneeskunde kan niet meer gestopt worden, evenmin als de nieuwe mentaliteit die samen met de Germaanse Geneeskunde doorbreekt. De ergste vorm van menselijke verslaving, n.l. de totale vervreemding van de eigen persoon, komt ten einde. De angst die men kent omdat men alle vertrouwen kwijt is in de eigen persoon en het eigen lijf, omdat men is gestopt met luisteren naar de stem van het eigen organisme, die angst wordt ongegrond. Omdat de patiënt de samenhang kent tussen psyche en lichaam, begrijpt hij ook het mechanisme van de panische, irrationele angsten voor gevaren die er als onvermijdelijk uitzien, gevaren die pas onvermijdelijk en dodelijk worden omdat de patiënt ze gelooft, omdat hij angst heeft. Zo zal er ook een einde komen aan de eindeloze macht van de reguliere medici die gegroeid is op de angst voor een ‘zelfverstorend kankermechanisme’, voor een ‘eindeloos leven-consumerende aangroei van metastasen’.

De verantwoordelijkheid die de dokteren nooit echt hebben genomen en ook niet konden nemen, zullen zij nu moeten teruggeven aan de zieken zelf. De Germaanse Geneeskunde kan voor wie haar echt begrijpt een werkelijke bevrijding zijn.

Vraag 28
Dr. Hamer, wat betekent de titel van uw boek ‘Legaat van een Nieuwe Geneeskunde’?

Antwoord
De inzichten van de Germaanse Geneeskunde beschouw ik als het testament van mijn dode zoon Dirk. Door zijn dood heb ik zelf kanker gekregen. Ik beheer deze erfenis om ze in alle oprechtheid door te geven aan alle patiënten, opdat zij met de hulp van deze Germaanse Geneeskunde hun ziekten zullen begrijpen, ze daardoor gaan overwinnen en zo weer gezond worden.

Einde interview


Wat zijn de psychische effecten van een samenleving waarbij het regel is dat er over grenzen gegaan wordt en vrije Toegang tot Leven geblokkeerd wordt?

Psychose waargenomen vanuit German New Medicine
Psychose als gevolg van een territoriumconflict


Het territoriumconflict - iemand overschrijdt je grenzen, waaraan wij massaal lijden - ligt daaraan ten grondslag. Dat conflict is uit te leggen aan de hand van het voorbeeld van een wolfsroedel. De leider van de roedel bijt zijn wolven af waardoor ze ondergeschikt raken en de groep kan functioneren. Dat heet bestempeling op de leider. Zijn wil is wet; er is geen liefde, slechts adoratie. Hetzelfde principe vind je terug in onze maatschappij. Het territoriumconflict waaraan wij lijden, hebben wij nodig om in deze maatschappij te overleven. Het rukt ons uit het heden ofwel uit de werkelijkheid. Het is een vlucht en een beschermingsmiddel. De samenleving aan de andere kant heeft het nodig om ons te kunnen controleren. Realiseer je dat onze samenleving een massapsychose is. En wij zijn de kleine psychoten die daarin rondlopen. Biologisch staat vast: ik ben psychotisch. Net zo goed als jij dat bent. Alleen hebben wij onszelf in zekere mate onder controle. En omdat dat voor iedereen geldt, valt het niet meer op. Behalve dan degenen die heel zwaar zijn getroffen. Daarom sluiten we die op.

Bij het tweede actieve territoriumconflict stopt de emotionele ontwikkeling van een mens. Vind het conflict op (zeer) jonge leeftijd plaats, dan reageert het als volwassen nog steeds als het kind dat zojuist het conflict onderging. Dan reageert het als een reptiel en is alleen nog overleven van belang. Om het heel zwart-wit te zeggen: zo’n kind is alleen bezig met eten en poepen en of mama daar is. Voor de rest mag de wereld afbranden. Ziehier onze maatschappij. In duurdere bewoordingen heet zoiets denken vanuit de hersenstam, spijsvertering en de primaire voortplantingsorganen.

German New Medicine schenkt veel aandacht aan Healingcrisis. Als je bijvoorbeeld een territorium-verliesconflict oplost, kun je (vrijwel zeker) in de genezingsfase een hartinfarct krijgen. Als je dit weet, hoef je niet in de stress te gaan en begrijp je dat het lichaam in genezing is. Je helpt het lichaam door door deze fase heen te gaan. Het ziekenhuis is niet de plaats voor genezing, het is de grootste bedreiging voor iemand die zich bezighoudt met German New Medicine.


Onbetaalbaar
Maar stel je voor dat een bloedprop de oorzaak was van het infarct? Dat is allemaal onzin. Je moet het verschil maken, iets wat academische geneeskunde amper doet, tussen twee soorten hartinfarcten: het myocardinfarct (een epileptische crisis van de hartspier die verkrampt, fv) en het kransslagaderinfarct. Over het algemeen is het tweede het geval waarbij de kransslagader niet alleen dichtgeslibd is, maar ook verslijmd. In de crisis van de genezingsfase verkrampt de kransslagader en tijdens de genezingsfase zwelt hij op. Maar als de genezingsfase goed verloopt dan verdwijnt de verslijming en/of vernauwing uiteindelijk. Maar wat nog veel belangrijker is: het hartinfarct wordt niet veroorzaakt door het dichtslibben van de kransslagader. Bij dieren heeft men operatief alle kransslagaderen dichtgemaakt en de beesten leefden gewoon door, omdat het hart op andere manieren bloed toegevoerd kreeg. De conditie wordt natuurlijk wel minder, maar sterven doe je er niet aan. Dat is het grote punt. Sterven doe je in de hersenen. Het coronair infarct ofwel het kransslagaderinfarct vindt in de hersenen plaats, in het territorium-verliesrelais.

Germaanse Geneeskunde is onbetaalbaar. Er niets anders is dan biologie. Dat is ook een heel logische conclusie volgens mij, want waar zijn wij uit gekropen? Uit de natuur. Dat is biologie. En alles wat niet in de biologie voorkomt, en in onze samenleving wel, is door ons uitgevonden.

De huidige spiritualiteit van de mens is massapsychose. Als je het over spiritualiteit wilt hebben, moet je bij de dieren gaan kijken. Dieren zijn werkelijk spiritueel, zijn met elkaar verbonden en voelen elkaar aan. Mensen hebben een psychose-spiritualiteit ontwikkeld waarbij ze hun problemen aangaan door erboven te gaan staan, ze een plaatsje te geven. Dat is wat onze samenleving in stand houdt. De psychose heeft die werking. Een kind dat een zwaar conflict lijdt, weet: ik kan dit nu niet oplossen. Dat wordt het conflict biologisch ingevroren en is er geen ontwikkeling meer. Dát is de psychose.


Angst als de basis van alle biologische conflicten?
Bijna de helft van alle conflicten ontstaan erdoor. Toch is angst een natuurlijk iets. Relais in de hersenen ontstaan niet op het moment dat een conflict inslaat. Die relais zijn er nu ook en wij denken ermee. Alleen, op het moment dat wij er niet meer uitkomen, dan slaat het conflict in. Momenteel wordt er veel angst in de samenleving gebracht. Dingen die helemaal niet bestaan, maar zijn gecreëerd. Terrorisme is duidelijk. De financiële crisis is nog duidelijker. Medisch gezien is er de laatste honderd jaar geen enkele doorbraak geweest, behalve in apparatuur. Niet in oplossingen van ziektes als kanker of aids. De apparatuur wordt ons verkocht als oplossingen. Maar, kun jij een gloeilamp maken? Simpel toch, iets van zo’n 160 jaar oud? Nee dus. Je hebt niet de kennis. Je kan de huidige technologie bedienen, maar je weet niet waaruit die bestaat. Esoterisch wordt onze ontwikkeling geprezen, maar biologisch staan wij aan de rand van de afgrond. Sterker nog, zijn wij al gevallen en zitten wij in een valkuil waar wij niet meer uitkomen. Ik heb je verteld van de wolfsroedel. De natuur heeft gelukkig gezorgd voor veiligheidsmechanismen, zodat als de leider wegvalt, de groep kan voortbestaan. 99 procent van ons mensen verkeert in een schizofrene constellatie (als twee actieve conflicten tegelijk, maar in verschillende hersenhelften lopen, fv). Bijna iedereen is ondergeschikt. Degene die dat niet is, heeft een grote mond. Het is daarom zó belangrijk om te weten hoe wij werkelijk functioneren. Pas dan komen we tot andere inzichten.


Grote bedreiging
Als je het hebt over biologisch, dan klinkt dat heel mechanisch. Fysiek, mechanisch, maar dat is het absoluut. Germaanse Geneeskunde is zo ongelooflijk spiritueel in de ware zin van het woord. Dat kunnen de meeste mensen die zeggen spiritueel te zijn niet bevatten. Waarom? Omdat ze nog vol in die psychose hangen en weg zweven van de werkelijkheid. Iemand die zo’n constellatie niet heeft, is in mijn ogen écht spiritueel en ongelooflijk intuïtief. Die denkt heel weinig na en alleen als het noodzakelijk is. Wij denken altijd na en proberen af en toe nog wat te voelen.


Verlichting vanuit German New Medicine
Iemand die verlicht is, is ook vrij van inslagen. De alfa leeft niet in het verleden en niet in de toekomst. Die leeft in het moment, want in het verleden leven is de depressie, en in de toekomst de manie. Geluk kun je ook alleen maar in het moment beleven. En het lichaam is de beste toestand om het geluk te ervaren. Ik denk dat wij hier niet zijn om te leren, want we weten alles al. We zijn alleen een beetje vergeetachtig.

We zijn hier op aarde om te herinneren, te ervaren. Ken je dat je iets ervaart en dat er direct een herinnering bijkomt? De uitnodiging is jouw geluk te ervaren in dit leven. Dat gaat niet vanzelf, het is een keuze.

Het biologische systeem is perfect en niet het resultaat van evolutie. Op het moment dat de eerste levende cel bestond, waren de vijf biologische natuurwetten direct aanwezig. Hamer zegt ook dat zoiets niet per toeval kan zijn ontstaan, ‘het is niet aards, het is iets universeels, kosmologisch’. Als je zo kijkt, kom je bij een spiritualiteit uit die heel anders is dan die van de New Age. De Nieuwetijdsspiritualiteit is onderdeel van de psychose en is geboren uit psychische nood. De mens stond zo onder druk dat hij naar alternatieven en schijnoplossingen heeft gezocht zodat hij aan de psychose kan ontsnappen. Maar zoek je naar iets dat buiten de psychose ligt, buiten jezelf, zoals religie, kapitalisme en esoterie, dan kan je daar naar blijven verlangen, maar het zal nooit een oplossing zijn. ‘Het’ komt er nooit. Het blijft morgen en in de natuur is er geen morgen. Daarom zul je begrijpen dat Germaanse Geneeskunde niet alleen medisch gezien een grote bedreiging is, maar ook sociaal.

Deze bedreiging werd in al eerder onderkent in Frankrijk waar Hamer zo’n duizend artsen opleidde in de Germaanse Geneeskunde. “Nadat ze hun opleiding hadden afgerond, werden ze naar de artsenkamer geroepen en moesten ze een document ondertekenen waarin ze de biologische wetten afzworen. Met uitzondering van enkele artsen onder leiding van dr. Claude Sabbah. Hij kreeg de opdracht de biologische wetten vervormd in de samenleving te zetten en te integreren. Maar daarmee verdwijnt het biologische conflict. Het is onmogelijk Germaanse Geneeskunde te integreren, want dan moet je het aanpassen waarna het niet meer hetzelfde is. Maar het is juist de bedoeling dat de samenleving geïntegreerd wordt in de biologie. Pas dan zou het kunnen functioneren. Maar dat is het laatste wat de samenleving wil, want dan heeft ze geen controle meer over de mensen. Dan worden ze zelfstandig, onafhankelijk en gelukkig.

Het gaat niet om de vijf biologische natuurwetten. Die kun op een avond uit je hoofd leren, dan ken je ze en dan? Het gaat om het besef waar je vandaan komt. Jij en ik zijn biologische wezens. Je reageert in elke situatie biologisch. Dat is ook fysiek aan te tonen. Je kunt niet spiritueel reageren, daar heb je geen relais voor. Wil je die stap maken, dan moet je door dat moment heen van niet goed voelen. Je moet door heel je verleden heen en terugkeren naar de basis. En met die basis kan je iets gaan doen. Zodra mensen dit oppakken en zelf tot het bewustzijn komen dat wij hier met z’n allen heel erg op de verkeerde weg zijn, komen we tot onszelf.


De vijf biologische natuurwetten
Hamer vat zijn Germaanse Geneeskunde samen in vijf Biologische Natuurwetten. Zij maken het mogelijk alle lichamelijke of geestelijke ziekten en aandoeningen wetenschappelijk te testen. Daardoor komt de oorzaak boven tafel en wordt genezing mogelijk. Hamer stelt dat 80 procent van alle ziekten zonder medicijnen, operaties, ingrijpende behandeling en blijvend letsel tot volledige genezing kunnen komen.

* De eerste biologische wet, de IJzeren Wet van Kanker, stelt dat elke ziekte veroorzaakt wordt door een shock (biologisch conflict) die de betreffende persoon geïsoleerd en onverwachts overvalt. De ziekte uit zich op psychisch, hersen- en orgaanniveau doordat er een noodprogramma optreedt. Het denken wordt dwangmatig, een orgaan verandert en alles stuurt aan op een oplossing van het biologische conflict. De inhoud van het conflict correspondeert met een uniek deel van de hersenen waar er als het ware een relais doorbrandt. Dat is te verifiëren met een CT-scan.
* De tweede biologische natuurwet is de wet van de twee fasen. Na een shock schakelt het lichaam automatisch over naar continu-stress ofwel de koude fase. Lost het conflict op dan treedt de tweede fase in, de genezingsfase ofwel warme fase. Interessant is dat de meeste ‘ziekteverschijnselen’ pas optreden in de tweede fase!
* De derde natuurwet maakt duidelijk waarom er twee verschillende vormen van celtoename zijn: initiële celtoename, weefselvermeerdering als in een tumor, dat wordt aangestuurd door de oude hersenen; celtoename in de genezingsfase is de reparatie van de eerste vorm en is geen tumor maar cel-wederopbouw in de grote hersenen.
* De vierde biologische natuurwet stelt dat de werking van schimmels, tbc, bacterieën (en virussen, als ze bestaan) uitsluitend in de genezingsfase werken en de genezing ondersteunen.
* De vijfde en laatste wet is het belangrijkste. Elke ziekte is onderdeel van een door de evolutionaire ontwikkeling verklaarbare Zinvol Biologisch Speciaalprogramma van de natuur. Elke ziekte heeft een biologische zin!


Bronnen
Nederlandstalig E-book Germaanse Geneeskunde (gratis)

dr. Melissa Sell youtube kanaal

'AIDS' en 'HIV' gezien vanuit de inzichten van German New Medicine inclusief een PDF

Beknopte inleiding in de Germaanse Geneeskunde door Dr. Med. Mag. Theol. Ryke Geert Hamer, maart 2011, ISBN 978-84-96127-50-0, uitgeverij Amici di Dirk, Spanje

Einer gegen alle. Die Erkenntnisunterdrückung der Neuen Medizin, Dr. Med. Mag. Theol. Ryke Geert Hamer, 2005, ISBN 978-84-96127-15-X